بررسی آلودگی ناشی از پسابهای حاوی فلزات سنگین واحدها و کارگاههای آبکاری استان اصفهان

نوع مقاله : یاداشت‌ فنی

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران- پژوهشکده بیوتکنولوژی

2 کارشناس ارشد شرکت مهندسین مشاور طرح و تحقیقات آب و فاضلاب

3 مدیر بخش بهره‌برداری- تصفیه‌خانه‌های آب و فاضلاب کشور

چکیده

بیش از دهها واحد آبکاری در استان اصفهان وجود دارد که این واحدها یا به صورت مستقل- به شکل کارگاههای کوچک و خصوصی- و یا به عنوان بخشی از کارخانه‌های بزرگتر فعالیت دارند. به منظور بررسی آلودگی ناشی از این پسابها، 52 واحد آبکاری شناسایی و  مورد مطالعه و بازدید قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، 44/23 درصد واحدهای آبکاری در مناطق شهری، 28/8 درصد در مناطق حاشیه شهری، 15/4 درصد در مناطق صنعتی و 11/5 درصد در شهرکهای صنعتی مستقر می‌باشند. بیش از نیمی از واحدهای مورد بررسی (55/8درصد) با مناطق مسکونی مجاورت داشت. واحدهای آبکاری مورد مطالعه عمدتاً از نوع آبکاری نیکل و کروم است. از نظر چگونگی تخیله فاضلاب، 78/3 درصد کارگاههای آبکاری فاضلاب صنعتی خود را در چاههای جذبی، 10/9 درصد در آبهای سطحی، 6/5 درصد- پس از جمع‌آوری در مخازن- در مناطق بیابانی و 4/3 درصد در شبکه فاضلاب شهری تخلیه می‌نمایند. در برخی از واحدهای آبکاری وجود چند چاه جذبی غیرقابل استفاده به دلیل مملو شدن از لجن رسوبات فلزی مشاهده گردید. میزان پساب حاصل از فرآیند آبکاری در واحدهای مورد مطالعه از 0/5 تا 5 مترمکعب در روز بر حسب نوع فرآیند آبکاری و قطعات آبکاری‌شده، متغیر است. میانگین پساب تولیدی این واحدها 3/1 مترمکعب در روز است. غلظت یون‌های فلز روی موجود در پساب در محدودة 0/086 تا 4/89 میلی‌گرم در لیتر و غلظت یون‌های نیکل در محدودة 3/84 تا 46/92 میلی‌گرم در لیتر می‌باشد. میانگین غلظت فلزات سمّی روی، نیکل، کروم و مس موجود در این پسابها به ترتیب 3.85±2.2، 24.43±7.3، 14.51±15.2، 14.22±10 میلی‌گرم در لیتر بدست آمد. غلظت سیانور موجود در پساب 0/012 میلی‌گرم در لیتر می‌باشد. در این مقاله راهکارهای کاهش حجم پساب و آلاینده‌های آن و نیز چگونگی تصفیه فاضلاب واحدهای آبکاری برای حذف سیانور، روی، کروم، نیکل و مس ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Determination of Heavy Metals in the Effluent Plating Units of Isfahan Province

نویسندگان [English]

  • Abbas Farazmand 1
  • Hamid Reza Orumieh 2
  • Hamid Reza Tashayouie 3
1 Instructor of Iranian Research Organization for Science and Technology
2 M.Sc., Water and Wastewater Consulting Engineers
3 Operational Manager of Iranian Water and Wastewater Treatment Plants
چکیده [English]

There are more than tens of plating plants in Isfahan province. These units are operated as small and private or as a part of major plant. To determine pollution in return flow of these units, all of these plating units in Isfahan were monitored and sampled. In this research, 52 plating units were identified and investigated. The results show that 44.23% of units are located in urban areas, 28.8% in country-side, 15.4% in industrial zones and 11.5% in industrial towns. Among identified plating units, more than half of them (55.8%) were near industrial areas. The studied units maily used Nickel and Cadmium as main materials. The effluents discharged into septic wells, surface water, descent reservoirs and municipal networks in the rate of 78.3, 10.9 , 6.5 and 4.3 percent respectively. In some units, there were few unusable septic wells due to overfilling with metal sediment. The overflow rate of discharge of plating process in studied units varied from 0.5 to 5.0m3/d depending upon type of plating process. The average discharge in these units was found 1.3 m/day. The concentration of zinc ion was in the range of 3.84 to 49.92 mg/l. The average concentration of nickel, chromium and copper were 3.85±2.2 , 24.43±7.3, 14.51±15.2 and 14.22±10 mg/l respectively. The average concentration of cyanide was 0.012 mg/l. In this study, strategies for reducing discharge of these units and its pollutants and also appropriate sewage treatment to eliminate cyanide, zinc, chromium and copper are suggested.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Heavy metal
  • Plating Units
  • Pollution
  • Environmental pollution
1- خوش‌منش، ا. (1371). ترکیب فلزات سنگین در پساب تعدادی از واحدهای آبکاری شهر اصفهان و خطرات زیست‌محیطی آنها م. آب و فاضلاب، 8 ، 15- 10.
2- موثقی، ک. (1379). بهینه‌سازی حذف سیانید از پسابهای صنعتی در مقیاس پایلوت. م. آب و فاضلاب، 25، 45 -42.
3- فرازمند، ع. (1380). تصفیه پسابهای حاوی فلزات سنگین به روش احیای باکتریهای سولفات. م. آب و فاضلاب، 37، 23-16.
4- فردوسی، س. (1372). مدیریت پسماندهای شیمیایی، سازمان بازیافت و تبدیل مواد، تهران.
5- Matthew, G., and Kennedy, J. (1999). “Recovery of Heavy Metals from Electroplating Sludge and Stainless Steel Pickle Waste Liquid by Ammonia Leaching Method. ” J.Journal of Environmental Sciences, 11 (3), 4,381.